PELİTLİYATAK TARİHÇESİ

Pelitliyatak adının nerden geldiği tam olarak bilinmemekle beraber bölgede Pelit cinsi ağacın çokluğundan dolayı bu ismi aldığı tahmin edilmektedir. Pelitliyatak’ta birçok yerleşim yerinin adlarının Rumca olması (Kilise Yanı, Ovanis, Kıyık Düzü vb.) tarihinin çok eskilere dayandığı, belirli bir dönem başka din ve milletlerden insanlarla birlikte yaşanıldığı anlaşılmaktadır.

Coğrafi Yapı: Pelitliyatak oldukça geniş yüzölçümünün yanında dağınık yapılanmasıyla dikkat çekmektedir. İlküvez, Akkuş, Yenikent, Çaybaşı sınır komşuları olan Peklitliyatak iki dere arasında oldukça engebeli arazi koşullarına sahiptir. İl Merkezi Ordu’ya 110 km İlçe Merkezi Ünye’ye 55 km uzaklıkta, ulaşımı karayolu üzerinden Ünye-Akkuş Niksar-Tokat güzergâhından veya Çaybaşı-İlküvez üzerinden sağlanmakta, daha çok Niksar güzergâhı kullanılmaktadır. İlçe Merkezine her gün sabah saatlerinde özel ticari minibüs servisleri bulunmaktadır. Fındık bahçeleri, ormanlık bölgeler ve diğer mahsullerin ekiminde kullanılan (mısrı, yulaf, vb.) açık alanlar arazi yapısını oluşturmaktadır. Arazinin %60-70 oranında meyilli olmasından dolayı rakım 300-1050 aralığındadır. Yaklaşık 40 bin metrekare yüzölçümüne sahip Pelitliyatak’ta 25.290 metrekare tapulu, 15 bin metrekare orman arazisi bulunmaktadır. Sınırlı yaz aylarını uzun kış günleri ve çetin hava koşulları takip eder.

Demografik Yapı:Kurtuluş Savaşı döneminde 7 haneden müteşekkil olan Pelitliyatak sınır ve mahalle açısından zaman içerisinde değişkenlik göstermiştir. Pelitliyatak’a bağlı Koçyuvaz ve Kurtboğaz mahalleleri daha sonra ayrılmıştır. Ekonomik nedenlere bağlı olarak kış aylarında nüfus azalırken, özellikle Fındık hasat sezonunda nüfus artışı yaşanmaktadır. Yıllar itibariyle baktığımızda gün geçtikçe ilçe, il merkezi veya büyükşehirlere örüntülü olarak göç vermektedir. Nüfusu;1980 yılında ilk belediye olurken 3500, 1985 yılında 4700, 1990 lı yıllarda 5137, 2000 yılında 6011 iken; 2010 yılında 2970, 2012 yılında 2758, günümüzde ise 2000 nüfusun altına gerilemiştir ve göç vermeye devam etmektedir. Nüfus bakımından en kalabalık mahallesi Çalca’dır.

Ekonomik anlamda gelir kaynağı bir dönem halıcılık, daha sonraki dönemlerde büyük şehirlere geçici işçilik (Fırın, İnşaat) Fındık yetiştiriciliği ve hayvancılıktır. Bu gün bu gelir kaynakları da yok denecek seviyelere gerilemiştir.